mens en zingeving 6: zinvol leven

Ik gaf al aan dat ik kaarsjes een heel mooi symbool vind. Een symbool dat een beetje het geloof vervangt. Ook sterren worden op die manier vaak gebruikt. Een symbool voor een persoon die je mist. Dit tekstje mocht ik lenen van de mama van een kindje waar ik nog voor gezorgd heb. Het is een gesprekje tussen haar en haar zoon. Dit is het soort geloof dat ik aan alle kindjes wil meegeven.

Mijn kleine kereltje van bijna acht nestelt zich op mijn schoot.

Hij slaat zijn armpjes om me heen en zegt ‘Mama, ik hou van jou!’.

Ik glimlach, knuffel hem terug en zeg dat ik ook van hem hou.

‘Zelfs als wij elkaar niet zien zijn we toch bij elkaar, want ik ben in jou hart, en jij bent in mijn hartje’

Hij neemt mijn hand en legt het op zijn hart.

‘Later, als jij of ik een sterretje aan de hemel bent, dan blijven we in elkaars hart’

Ik kijk hem aan en zeg dat ik liever wil wachten tot hij groot en sterk is,

en mama heel oud om een sterretje te zijn.

‘Ja’ zegt hij ‘want als je een sterretje bent dan ben je niet verdrietig,

omdat je altijd bij de mensen bent, je mama kan zien.

Maar hier op de wereld ben je wel verdrietig, dan heb je traantjes,

omdat je alleen het sterretje kan zien aan de hemel, maar niet meer kan knuffelen, echt kan zien!

Dat sterretje in je hart doet dan pijn!’

Ik kijk hem verdrietig aan, zoiets wil je niet horen omdat je daar niet aan wil denken.

Maar ik glimlach en zeg dat hij gelijk heeft.

Ik knuffel hem, en zeg dat ik hoop dat het nog lang mag duren vooraleer één van ons een sterretje is.

‘Maar we zijn altijd in elkaars hart mama, altijd, zelfs als wij elkaar niet zien!’

Hij hupt van mijn schoot, neemt zijn hondje op zijn arm en loopt lachend naar buiten!

Ik weet even niet wat zeggen, getroffen door zoveel wijsheid en mooie woorden.

Mensen die ik mis, omdat ze voor altijd een sterretje aan de hemel zijn, dwalen door mijn gedachten.

Hilde Geldhof en haar zoon, gepubliceerd op Facebook.

Ik denk dat commentaar hierbij overbodig is…

In de film ‘A walk to remember’ zegt Jamie Sullivan: ‘Mijn geloof is als de wind. Ik kan het niet zien maar ik kan het voelen.’ Na haar dood zegt haar man Landon, die niet gelovig is: ‘Onze liefde is als de wind. Ik kan ze niet zien maar ik kan ze voelen.’
Beiden dezelfde vergelijking maar met een andere waarde.

In verschillende films heb ik al het concept ‘the bucket list’ leren kennen. Er is zelfs een film naar vernoemd, een aanrader voor iedereen die hem nog niet gezien heeft. Het gaat om een lijst die je zelf opstelt met dingen die je altijd al wilde doen en die je hoopt te kunnen realiseren voor je sterft. Meestal wordt zo’n lijst opgesteld door mensen die weten dat ze niet lang meer te leven hebben. Maar volgens mij zou dat iets kunnen zijn waar je elke dag of elk jaar of wanneer je er zin in hebt, mee bezig kan zijn, jong of oud, ziek of gezond. Iets verwezenlijken dat je altijd naar verlangd hebt, kan je toch heel veel geluk schenken. Tenzij je het overschat hebt natuurlijk. Ik ben nog niet begonnen met het opstellen van een bucket list maar het lijkt me wel een schitterend idee. Volgens mij is het evenwel niet gemakkelijk. Je kan er ook zoveel op zetten. Je kan het zo gek niet bedenken, als het voor jou belangrijk is, moet het erop.