Mens en medemens 1: mijn gekozen waarde, voorbeelden en bedenkingen

Doe nooit aan een ander wat je niet graag zou hebben dat ze doen met jou. Dit komt uit de bijbel, niet letterlijk, want ik weet de juiste zin niet meer. Maar ik sta er wel volledig achter, achter de zin, niet de bijbel.

Je doet niet aan een ander wat je zelf niet graag zou hebben. Dat is een teken van respect: je vindt de ander gelijkwaardig, je bent niet beter dan de ander, je respecteert hem/haar.

Respect vertaal ik als: de ander in zijn waarde laten. Van daaruit komen zoveel andere waarden voort:
Vriendelijkheid, behulpzaamheid, empathie, echtheid, verdraagzaamheid, vertrouwen, eerlijkheid, gelijkwaardigheid, liefde/vriendschap, vrede/geweldloosheid,… Zonder respect zijn geen van deze waarden mogelijk.

Enkele voorbeelden en bedenkingen:

 

Ik word graag met respect en vriendelijkheid behandeld dus zal ik ook zo naar andere mensen toegaan. Als ik op straat iemand voorbijloop die in mijn gezicht kijkt, zal ik altijd vriendelijk lachen en knikken. Zegt die persoon goeiedag, dan antwoord ik onmiddellijk met een goeiedag. Maar jammer genoeg zijn er niet veel mensen meer die je nog aankijken. Als je naar een supermarkt gaat, dan kan het heel wisselend zijn. De ene kassabediende is gewoon beleefd, niet meer, niet minder. De andere is echt vriendelijk, maakt een praatje, ook al ben ik geen bekende. Ik vind dat al een heel verschil. Beleefdheid vind ik een minimum maar het is zoveel aangenamer als je eens een woordje kan wisselen, al is het maar over het weer, of het aantal klantenkaarten die je in je handtas zitten hebt en die je moet doorzoeken om de juiste te vinden,… Dat geeft meteen een andere sfeer. Onlangs gingen we naar een kledingwinkel en was ik zelfs echt positief verrast. Christophe zocht een bepaald soort broek voor een feest en de mevrouw die daar werkte liet haar werk in de steek en kwam ons helpen, bracht verschillende mogelijke broeken, nam degene aan die niet pasten, was helemaal niet opdringerig en heeft ons echt goed geholpen. Dat maakt het leven veel aangenamer, die kleine, vriendelijke, behulpzame momenten. In mijn werk probeer ik ook altijd vriendelijk te zijn naar de collega’s en ouders toe. Dat maakt dat je gesprekspartner vaak ook vriendelijker gestemd is en zo wordt de communicatie en het werk echt aangenaam. Je kan een slechte dag hebben en prikkelbaarder zijn maar vraagt vriendelijkheid een extra inspanning?
 

Ik denk wel dat mensen naar bekenden toe nog steeds vriendelijk zijn. Ook bij echte vrienden of vriendinnen. Maar ik heb ook al (te veel) meegemaakt dat er achter de mensen hun rug geroddeld wordt. Ik betrap mezelf erop dat ik soms ook meedoe, maar dan voel ik me wel schuldig en probeer dat de volgende keer te vermijden. Ik zou het heel erg vinden als er achter mijn rug ook zo over mij gepraat wordt, vandaar… Het is sowieso een slechte gewoonte, het getuigt niet van echtheid.
 

 

Veel mensen hebben goede bedoelingen en doen wat ze kunnen. Als ze daar dan niet altijd in slagen, wie zijn wij om te oordelen over een ander zijn leven? Niet iedereen heeft dezelfde capaciteiten, kennis, handigheid, kracht, uithouding,… om ieder onderdeel van zijn leven tot een goed einde te brengen. En niet iedereen maakt de juiste keuzes, ik zeker ook niet. Maar eens die keuze gemaakt is, kan je niet meer terug. Je kan alleen je best doen om niet alles in het honderd
te laten lopen, er het beste van maken.

 

Volgens mij mag je ook niet te snel oordelen over anderen, achter hun rug, omdat niet iedereen hetzelfde referentiekader heeft. Mijn waarden zijn voor een ander niet per se dezelfde waarden. Ik kijk met mijn bril naar het leven en de wereld, maar een ander zijn bril kan een andere kleur of model hebben. Daar moet je respect voor hebben. Niet iedereen hoeft dezelfde mening te hebben. Het kan ook heel wat helpen als je jezelf eens in de plaats van die ander stelt, jezelf empathisch opstelt. Dan ga je minder snel oordelen.