vrijdag 14 maart 2014

Mens en lijden 4: brainstorm deel 3

Onbegrip
Ouders die hun kind niet kunnen aanvaarden als het bekend wordt dat het holebi is. Mensen die de partnerkeuze van een zoon, dochter, broer, zus, vriendin,… niet kunnen aanvaarden. Mensen die de constante veroordeling voelen uit hun omgeving om bepaalde beslissingen die ze genomen hebben, welke dan ook, anderen hebben altijd hun oordeel klaar. Ik zou het anders doen, ze zijn niet goed bij hun hoofd, als het mijn kind zou zijn, waar zijn ze mee bezig, ze zijn niet ‘normaal’,… Zo’n oordeel doet pijn, zeker als het telkens opnieuw gebeurt.


Opsluiting/onderdrukking
Mensen beroven van hun vrijheid. Daar zijn natuurlijk twee kanten aan. Als het gaat om een misdrijf, dan moet er een straf volgen. Is opsluiting de beste manier, dat weet ik niet. Maar ik vind de andere kant van opsluiting veel erger: opsluiting omdat je niet de juiste mening hebt, omdat je niet het juiste geloof hebt, omdat je niet de juiste geaardheid hebt,…
http://www.tvzorg.be/v/te-quiero-mama/ Jan werkt en doet vrijwilligerswerk in gevangenissen, ook in het buitenland. Hij gaat steeds op zoek naar het goede in ieder van de gevangen en steekt hen een hart onder de riem.

 

 
 
 

 
Zin van het leven
Niet gelukkig zijn, droomjob niet vinden, levenspartner niet vinden, niet goed voelen in je vel, soms zelfs zo erg dat de enige uitweg zelfmoord is.


Ouder worden
Beseffen dat je ouder wordt, doet pijn. Ik weet niet precies waarom want het is de normale gang van het leven. Ik ben nog geen dertig jaar oud en toch besef ik al dat ik niet meer bij de jeugd hoor. Je hoort steeds van sterren en topsporters die nog zo jong zijn en al zo goed zijn. Vroeger dacht ik steeds, dat is ongeveer mijn leeftijd. Nu is dat al tien jaar geleden. Dat is vreemd om te beseffen. Ik heb ook nog geen eigen huis, geen vaste job, geen kinderen en ik ben bijna dertig jaar oud. Dan heb ik het gevoel dat de klok toch begint te tikken. Ik ben nog niet oud, ik voel me ook nog niet oud, maar sommige dingen kun je niet blijven uitstellen.
Voor mensen die al ouder zijn en beginnen last te krijgen van ouderdomskwaaltjes en ouderdomsziekten, die mensen uit hun omgeving beginnen te verliezen wordt het soms echt moeilijk. Gelukkig zijn er ook veel die van hun pensioen genieten, reizen maken, voor kleinkinderen zorgen, hobby’s uitbreiden, hun eigen ding doen op hun eigen tempo, gelukkig oud worden.
http://www.tvzorg.be/v/je-bent-zo-oud-als-je-zelf-wilt/ Lieve woont in een woon- en zorgcentrum sinds ze een hersenbloeding kreeg op 82-jarige leeftijd. Ze is heel realistisch maar toch positief.

2 opmerkingen:

  1. Helaas maakt dit deel uit van de wereld. Hoe zouden we dit allemaal kunnen oplossen?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb nergens een sluitende oplossing voor. Ik blijf bij mijn waarden en probeer zo de mensen positief te benaderen. Met respect, vriendelijkheid, verdraagzaamheid en een open mind kan je al veel bereiken denk ik. Jammer genoeg vindt niet iedereen die waarden even belangrijk...
    Ouder worden hoort bij het leven, dat weet ik. Het kan ook heel mooi zijn. Maar veel ouderen krijgen leeftijdskwaaltjes en -kwalen zodat het leven heel wat onaangenamer wordt. Veel mensen blijven ook alleen achter, verliezen hun partner, vrienden van hun eigen leeftijd, familie die geen tijd heeft om op bezoek te gaan,... Ik hoop dat er meer gelukkige ouderen bestaan dan ongelukkige!

    BeantwoordenVerwijderen