Dit is het
resultaat van een brainstorm over lijden. Ik vond veertien verschillende vormen
van lijden. Misschien zijn er meer, misschien vindt iemand anders dat de een
voortvloeit uit een ander en dus eigenlijk een geheel vormen. Maar voor mij
zijn het veertien verschillende vormen van lijden die overal op de wereld terug
te vinden zijn.
OorlogHonderd jaar geleden brak de eerste wereldoorlog uit. Dit komt opnieuw volop in de belangstelling. Maar door de interesse van Christophe voor die oorlog, bezoeken we regelmatig monumenten, tentoonstellingen, begraafplaatsen die de herinnering levend houden. Het is voor mij vaak ook interessant maar vooral indrukwekkend, terwijl ik eigenlijk een hekel heb aan alles dat met oorlog te maken heeft. Ik kan maar niet geloven dat mensen geweld gebruiken om meningsverschillen te bepleiten, om honger naar macht te stillen, om duidelijk te maken dat ze meer of beter zijn dan een ander. De enige keer dat ik mij kan herinneren dat ik geweld gebruikt heb, is dat ik mijn zus zeer hard tegen haar schenen geschopt heb omdat ik me verbaal niet meer kon verdedigen. Zij is altijd veel mondiger geweest en ik kon er op dat moment niet meer tegen. Ik ging nog naar de lagere school. Het voorval staat in mijn geheugen gegrift en als het terug bovenkomt ben ik nog steeds beschaamd. Dus geweld op grote schaal, dat kan ik niet begrijpen. Presidenten en koningen, legers en hun oversten die ervoor kiezen om in de aanval (of verdediging) te gaan. Hoeveel onschuldigen hebben alles moeten opgeven, gestorven of gevlucht? En nog steeds, er blijven altijd maar nieuwe oorlogen uitbreken.
Volgend artikel gaat over Korea, Noord-Korea en Zuid-Korea leven niet op goede voet met elkaar. In ‘50-’53 was er een oorlog waardoor vele families gescheiden werden. De grens oversteken is nog steeds verboden dus is er geen kans om contacten te leggen. Nu hebben beide overheden toestemming gegeven aan enkele uitgelote families om elkaar terug te ontmoeten in een soort centrum voor drie dagen lang, daarna moeten ze terug naar huis. Andere families die gescheiden leven, en niet uitgeloot zijn, krijgen die kans niet.
http://www.standaard.be/cnt/dmf20140220_00989232
Volgende foto's heb ik zelf gemaakt tijdens het bezoek van verschillende oorlogsmonumenten en musea. Op vele van die foto's stonden aangrijpende teksten. De eerste links heb ik genomen in Bayernwald, Duitse loopgraven die je kan bezoeken in Heuvelland. De volgende vijf foto's en de foto over zinloos geweld heb ik genomen in en op de IJzertoren. De rode foto komt uit het bezoekerscentrum van Lijssenthoek, een militaire begraafplaats in Poperinge. Als laatste heb ik nog een beeld toegevoegd van een andere militaire begraafplaats, een van de zovele die je kan vinden verspreid over de hele Westhoek.
Armoede
Armoede in eigen stad, eigen land, in derdewereldlanden, favela’s in grootsteden vlak naast villa’s met alleen een straat ertussen, kartonnen dozen om in te slapen, alleen een deken om onder een brug te slapen, opgezwollen buikjes door verhongering, kinderen afstaan omdat er geen geld is om ze op te voeden, gekraakte panden waar meer dan 200 mensen met kinderen samenwonen zonder stromend water, elektriciteit of sanitair,… Als dat geen lijden is… http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/panorama/EP_130620_Panorama_armoede Armoede in eigen land. Lange maar mooie en treffende reportage.
Onderstaande foto's komen beiden uit het boek van Lieve Blancquaert, Birth day. De linkse foto is genomen in Brussel, de rechtse is genomen in een hut in een Braziliaanse favela.
Ziekte
Ik heb het boek gelezen van Lut Celie en Annemie Struyf: het kleine sterven. Het gaat over kinderen met kanker. Lut Celie is een thuisbegeleidster die de families en deze kinderen bijstaat. Het is heel mooi beschreven, niet mooier gemaakt dan het is, heel eerlijk (heb ik toch het gevoel). Het is zeer leerrijk bovendien. Een aanrader voor iedereen met een hart voor kinderen, ook al heb je geen kinderen met kanker in je omgeving. Daarnaast zijn er nog vele voorbeelden van ziektes die heel je leven overhoop halen, het leven van de zieke maar ook van zijn familie en omgeving. Mijn vroegere buurvrouw, een vroegere klasgenote van mij en een tante van Christophe hebben MS. Mijn oom heeft kanker die niet meer te genezen is. Mijn pa heeft de ziekte van Meunière. Er leven zeer veel mensen die seropositief zijn, bang om echt aids te krijgen. Eens het zover is, dan begint de echte lijdensweg pas. Mucovisidose is ook een zeer ingrijpende ziekte. Diabetes, daar kan je perfect mee leven maar je moet het constant in je achterhoofd hebben, bij alles wat je in je mond steekt, nadenken of het wel binnen je dieet past. Als het niet onder controle te houden is met pilletjes, komt er dagelijks een aantal inspuitingen aan te pas. Bij nierpatiënten komt er nog een veel strenger dieet bij kijken plus elke week meerdere voormiddagen in het ziekenhuis voor nierdialyse. Alzheimer en dementie, beseffen dat je mentaal aftakelt, tot je helemaal niets meer weet.
Dit zijn nog maar enkele voorbeelden van mensen en kinderen die gezond opgroeien met gezonde dromen en verwachtingen voor hun leven. Plots steekt die ziekte een stok in hun wielen…
http://www.tvzorg.be/v/marcel-en-juliette/ Marcel zorgt voor zijn vrouw Juliette sinds ze ziek geworden is. Hij vindt het vanzelfsprekend want zij heeft ook jarenlang voor hem gezorgd als hij carrière maakte.
http://www.tvzorg.be/v/geluk/ Carolus is op latere leeftijd kankerpatiënt geworden, na de dood van zijn vrouw. Toch is hij nog zeer positief en heeft hij nog veel goede dagen. Hij woont in een rusthuis en is daar zeer gelukkig, tussen de mensen.
http://www.tvzorg.be/v/smaak-in-het-leven/ Wim is manisch-depressief. Hij vertelt zijn levensverhaal en hoe hij er terug bovenop geraakt is. Mensen met een psychiatrisch ziektebeeld lijden ook, ook al is dat voor veel mensen nog ongekend.
http://www.tvzorg.be/v/palliatieve-zorg/ Palliatieve zorg – ‘er nog uit halen wat mogelijk is, het leven nog kansen geven’. Dit is geen terminale zorg. Een mooie verduidelijking van wat er op een palliatieve dienst gebeurt.
Armoede in eigen stad, eigen land, in derdewereldlanden, favela’s in grootsteden vlak naast villa’s met alleen een straat ertussen, kartonnen dozen om in te slapen, alleen een deken om onder een brug te slapen, opgezwollen buikjes door verhongering, kinderen afstaan omdat er geen geld is om ze op te voeden, gekraakte panden waar meer dan 200 mensen met kinderen samenwonen zonder stromend water, elektriciteit of sanitair,… Als dat geen lijden is… http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/panorama/EP_130620_Panorama_armoede Armoede in eigen land. Lange maar mooie en treffende reportage.
Onderstaande foto's komen beiden uit het boek van Lieve Blancquaert, Birth day. De linkse foto is genomen in Brussel, de rechtse is genomen in een hut in een Braziliaanse favela.
Ik heb het boek gelezen van Lut Celie en Annemie Struyf: het kleine sterven. Het gaat over kinderen met kanker. Lut Celie is een thuisbegeleidster die de families en deze kinderen bijstaat. Het is heel mooi beschreven, niet mooier gemaakt dan het is, heel eerlijk (heb ik toch het gevoel). Het is zeer leerrijk bovendien. Een aanrader voor iedereen met een hart voor kinderen, ook al heb je geen kinderen met kanker in je omgeving. Daarnaast zijn er nog vele voorbeelden van ziektes die heel je leven overhoop halen, het leven van de zieke maar ook van zijn familie en omgeving. Mijn vroegere buurvrouw, een vroegere klasgenote van mij en een tante van Christophe hebben MS. Mijn oom heeft kanker die niet meer te genezen is. Mijn pa heeft de ziekte van Meunière. Er leven zeer veel mensen die seropositief zijn, bang om echt aids te krijgen. Eens het zover is, dan begint de echte lijdensweg pas. Mucovisidose is ook een zeer ingrijpende ziekte. Diabetes, daar kan je perfect mee leven maar je moet het constant in je achterhoofd hebben, bij alles wat je in je mond steekt, nadenken of het wel binnen je dieet past. Als het niet onder controle te houden is met pilletjes, komt er dagelijks een aantal inspuitingen aan te pas. Bij nierpatiënten komt er nog een veel strenger dieet bij kijken plus elke week meerdere voormiddagen in het ziekenhuis voor nierdialyse. Alzheimer en dementie, beseffen dat je mentaal aftakelt, tot je helemaal niets meer weet.
Dit zijn nog maar enkele voorbeelden van mensen en kinderen die gezond opgroeien met gezonde dromen en verwachtingen voor hun leven. Plots steekt die ziekte een stok in hun wielen…
http://www.tvzorg.be/v/marcel-en-juliette/ Marcel zorgt voor zijn vrouw Juliette sinds ze ziek geworden is. Hij vindt het vanzelfsprekend want zij heeft ook jarenlang voor hem gezorgd als hij carrière maakte.
http://www.tvzorg.be/v/geluk/ Carolus is op latere leeftijd kankerpatiënt geworden, na de dood van zijn vrouw. Toch is hij nog zeer positief en heeft hij nog veel goede dagen. Hij woont in een rusthuis en is daar zeer gelukkig, tussen de mensen.
http://www.tvzorg.be/v/smaak-in-het-leven/ Wim is manisch-depressief. Hij vertelt zijn levensverhaal en hoe hij er terug bovenop geraakt is. Mensen met een psychiatrisch ziektebeeld lijden ook, ook al is dat voor veel mensen nog ongekend.
http://www.tvzorg.be/v/palliatieve-zorg/ Palliatieve zorg – ‘er nog uit halen wat mogelijk is, het leven nog kansen geven’. Dit is geen terminale zorg. Een mooie verduidelijking van wat er op een palliatieve dienst gebeurt.
Ik heb ook een hekel aan oorlog, maar ik heb nog een grotere hekel als men 'commercieel' ingesteld is qua boekenverkoop.
BeantwoordenVerwijderenHet is 100 jaar geleden dat WO1 begonnen is, goed dat ze ons eraan herinneren. Maar dat ze zo'n pak boeken verkopen in de winkels aan hoge prijzen en de inhoud is vaak slap tot zeer slap: daar walg ik van. Onlangs kocht ik een boek waar ik zeer teleurgesteld was, de inhoud trok op niets. Laten we inderdaad hopen: nooit meer wereldoorlog...
Over de armoede: ik begrijp nog altijd één ding niet, Leopold II heeft zich verrijkt (rubber, ivoor,...) en eens hij door de mand viel ('door Kodak') en toen Congo zich dekoloniseerde, heerst er daar nog altijd armoede. Ook in andere Afrikaanse landen leeft men in de armoede. Hoe komt dit eigenlijk, vraag ik me af? Hier heerst er ook armoede in België, maar het contrast is wel héél groot met Afrika.
Het gaat niet alleen over de wereldoorlogen, er zijn dagelijks nog op zoveel plaatsen oorlogen aan de gang of dreigt er ergens nog een oorlog uit te breken. Zoveel mensen die in angst leven, vluchten, geen thuis meer hebben, in de armoede en ellende terecht komen en zoveel mensen die onschuldig sterven. En welke reden heeft dit alles dan? Wat kan een goede reden zijn om een oorlog te starten? Ik kan er in ieder geval geen enkele bedenken. https://www.youtube.com/watch?v=bX7V6FAoTLc Bekijk dit liedje maar eens, dat is wat ik bedoel!
BeantwoordenVerwijderen