Oorlogsslachtoffers laten een hele familie achter. Mensen die sterven in een ongeluk ook. Ziekte en ouderdom zijn een andere oorzaak van sterven. Sterven hoort bij het leven hoor je altijd zeggen. Voor wie is sterven het moeilijkste, de persoon zelf of de familie, de achterblijvers? Mensen die weken en maanden naar hun dood toe leven, door ziekte of terdoodveroordeelden (die bestaan immers ook nog altijd), hoe ‘overleven’ zij dat? Ik zou het me niet kunnen voorstellen wat door mijn hoofd zou gaan als ik te horen krijg dat ik maar enkele maanden meer te leven zou hebben. Oorlogsslachtoffers en verkeersslachtoffers hebben zelfs de kans niet meer om erover na te denken. Het overvalt hen en hun familie, er is geen tijd meer voor afscheid. De achterblijvers hebben het nog moeilijker om dit drama te verwerken.
http://www.tvzorg.be/v/meer-moeder-zijn/ Dit filmpje past bij meerdere onderwerpen zoals armoede, dood, ziekte, verlies. Deze vrouw zorgt voor haar oudste broer die hulpbehoevend is, heeft voor haar mama gezorgd tot ze stierf, heeft haar papa redelijk vroeg verloren, leefde in armoede als ze jong was. En toch is het een zeer positieve getuigenis.
http://www.tvzorg.be/v/afscheid-van-pasgeboren-leven/ Een filmpje over een vrouw die mensen helpt bij het verwerken van het verlies van een pasgeboren kind.
Scheiding
Het verlies van een partner waar je jarenlang mee samengeleefd hebt. Uit elkaar gegroeid, plots verliefd op iemand anders, bedrog, onophoudelijke ruzies, kinderen die tussen hun ouders heen en weer geslingerd worden en onderwerp worden van vechtscheidingen, verlies van vrienden omdat ze ‘de andere partij kiezen’, advocaten die zich moeien en de situatie nog erger maken,… Alle partijen lijden, niemand neemt graag de beslissing om zijn partner pijn te doen maar soms is het de beste oplossing.
Volgend artikel is een voorstel om tijdens een relatie al regelingen te maken voor het geval er een scheiding komt. Tijdens de relatie is onderhandelen nog mogelijk, tijdens een scheiding niet meer… http://www.standaard.be/cnt/dmf20140204_00963921
Verlies
Met de titel verlies bedoel ik niet het verlies van een dierbare. Het gaat om het verlies van kennen en kunnen, karakter, mogelijkheden, toekomstdromen, verwachtingen,… door ziekte, handicap, ongeval of erfelijkheid. Het kind of de volwassene die plots of langzaamaan zijn eigen mogelijkheden ziet verminderen of wegvallen heeft een verwerkingsproces nodig. Niet iedereen aanvaardt zijn eigen ‘handicap’, in welke vorm zich die ook manifesteert, of die nu plots of langzaamaan of vanaf de geboorte al ontstaan is. Sommigen leren er wel mee leven, vinden zichzelf niet meer ‘gehandicapt’ of ‘beperkt’ en kunnen heel gelukkig zijn. Voor vele mensen ligt de benaming alleen al heel gevoelig, beperking, handicap, mindervalide, invalide, andersvalide, … Maar niet alleen de persoon in kwestie heeft het er moeilijk mee, ook een ouder, een partner, vrienden, kinderen zien de verandering of de moeilijkheden waarmee de persoon te kampen heeft en zien hun dromen voor het gezin of de familie uiteenspatten. Een andere vorm is het niet kunnen kinderen krijgen. Dat is ook een droom, een gezinnetje starten, zien opgroeien, kleinkinderen,… maar als je geen kinderen kan krijgen blijft het bij jezelf en je partner. Dat is ook een verlies. Of je raakt wel zwanger maar voor of tijdens de geboorte blijkt dat er iets niet in orde is… Dromen voor de toekomst die uiteenspatten als een zeepbel.
http://www.tvzorg.be/v/elk-kind/ In dit filmpje zie je mensen die kinderen met een beperking adopteren vanuit de visie: elk kind heeft recht op liefde. Heel mooi! En heel moedig!
http://www.tvzorg.be/v/kijken-in-de-ogen-van-mensen/ Wivina Demeester kreeg een kind met het syndroom van down. Die situatie waarbij ze als ouders veel verdriet hadden, hebben ze omgekeerd en er een positieve situatie van gemaakt. Chapeau!
http://www.tvzorg.be/v/het-glas-is-halfvol/ Een man krijgt een CVA en raakt verlamd. Zijn vrouw zorgt voor hem.
Met de titel verlies bedoel ik niet het verlies van een dierbare. Het gaat om het verlies van kennen en kunnen, karakter, mogelijkheden, toekomstdromen, verwachtingen,… door ziekte, handicap, ongeval of erfelijkheid. Het kind of de volwassene die plots of langzaamaan zijn eigen mogelijkheden ziet verminderen of wegvallen heeft een verwerkingsproces nodig. Niet iedereen aanvaardt zijn eigen ‘handicap’, in welke vorm zich die ook manifesteert, of die nu plots of langzaamaan of vanaf de geboorte al ontstaan is. Sommigen leren er wel mee leven, vinden zichzelf niet meer ‘gehandicapt’ of ‘beperkt’ en kunnen heel gelukkig zijn. Voor vele mensen ligt de benaming alleen al heel gevoelig, beperking, handicap, mindervalide, invalide, andersvalide, … Maar niet alleen de persoon in kwestie heeft het er moeilijk mee, ook een ouder, een partner, vrienden, kinderen zien de verandering of de moeilijkheden waarmee de persoon te kampen heeft en zien hun dromen voor het gezin of de familie uiteenspatten. Een andere vorm is het niet kunnen kinderen krijgen. Dat is ook een droom, een gezinnetje starten, zien opgroeien, kleinkinderen,… maar als je geen kinderen kan krijgen blijft het bij jezelf en je partner. Dat is ook een verlies. Of je raakt wel zwanger maar voor of tijdens de geboorte blijkt dat er iets niet in orde is… Dromen voor de toekomst die uiteenspatten als een zeepbel.
http://www.tvzorg.be/v/elk-kind/ In dit filmpje zie je mensen die kinderen met een beperking adopteren vanuit de visie: elk kind heeft recht op liefde. Heel mooi! En heel moedig!
http://www.tvzorg.be/v/kijken-in-de-ogen-van-mensen/ Wivina Demeester kreeg een kind met het syndroom van down. Die situatie waarbij ze als ouders veel verdriet hadden, hebben ze omgekeerd en er een positieve situatie van gemaakt. Chapeau!
http://www.tvzorg.be/v/het-glas-is-halfvol/ Een man krijgt een CVA en raakt verlamd. Zijn vrouw zorgt voor hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten