Welgeteld 12 vrije dagen, 1 werkdag en dan opnieuw 3 dagen weekend. Wat je allemaal niet kan doen met zoveel tijd! Gezond koken, veel werken voor school, enkele feestdagen vieren, enkele optredens met het koor,...
Zouden we niet een last-minute boeken naar Center Parcs? Ja! Ja! Zouden we echt deugd van hebben, allebei, tussen ons werk en onze studies eens uitblazen! Laat me enkele afspraken verzetten en boek maar. Van vrijdag tot en met maandag, net tussen Kerst en Nieuwjaar in, perfect! En we hebben ervan genoten! Onze batterijen zijn grotendeels opgeladen.
Een extra opsteker voor mij: mijn zus vroeg me op Kerstavond of ik meter wilde zijn van hun kindje! Ik had er zo op gehoopt dat ze me die vraag zou stellen dus je kan je voorstellen hoe blij ik was! Wat zal ik dat kindje verwennen!
Toch moeten we nu aan een inhaalbeweging beginnen wat dat schoolwerk betreft. Het gezonde koken zal opnieuw even moeten wachten. De feesten slaan we natuurlijk niet over, kansen om familie samen te brengen komen er niet vaak, dus moeten we erbij zijn!
Nieuw onderwerp voor deze blog: talen.
In mijn vorige post kon je lezen dat ik enkele jaren verpleegkunde studeerde. In het derde jaar hadden we een keuzevak. We mochten zelf voorstellen doen maar het moest goedgekeurd worden door de directie. Mijn vak werd Vlaamse gebarentaal. Ik weet niet waar de interesse vandaan komt maar die is er allang. Ik heb in mijn kindertijd de jeugdboeken gelezen 'Het meisje dat de zon niet zag' en 'De bloeiende mimosaboom', allebei geschreven door Gerda van Cleemput. Mensen met een auditieve en/of visuele handicap interesseerden me op de een of andere manier. Ik kreeg nu de kans om daar iets mee te doen. Een lessenreeks volgen waarbij ik blinden kan leren kennen, lag niet zo voor de hand, een lessenreeks waarbij ik doven kan leren kennen wel: gebarentaal. En zo was de keuze snel gemaakt.
Elke week ging ik in Kortrijk enkele uren gebarentaalles volgen bij een echte dove, jonge vrouw. Ze introduceerde ons in de dovenwereld door tijdens de laatste les enkele doven en slechthorenden uit te nodigen. Zo konden we de beginselen die we ondertussen geleerd hadden uittesten en eventueel ook uitbreiden. Op die manier leerde ik Christophe kennen. In die tijd was hij slechthorend, ondertussen is hij geïmplanteerd, heeft hij een cochleair implantaat. Als hij het afzet hoort hij absoluut niets meer, als hij het aanzet hoort hij veel beter dan wanneer we elkaar leerden kennen. Thuis gebruik ik gebaren om met hem te communiceren, hij spreekt gewoon tegen mij. Ik ben geen expert in het gebruik van gebaren, ik kan mezelf verstaanbaar maken maar ik heb nooit geleerd gebaren af te lezen. Toch vind ik het gebruik van gebarentaal interessant en plezant.
Een vriendin van Christophe postte op Facebook dat ze opgetogen was dat het onderwerp 'gebarentaal' verscheen in Flair. 'Alleen jammer dat ze zeggen dat het gebruik van gebarentaal een hobby is.' Ik heb meteen tegen Christophe gezegd dat voor mij het leren van een taal ook een hobby is. Niet alleen gebarentaal maar ook Frans en Engels. Ik heb boeken in die talen die ik graag lees, klassiekers in hun originele taal. Ik mag niet pretenderen dat de bladzijden door mijn handen vliegen, ik heb woordenboeken nodig en lees vele zinnen tot tien keer opnieuw, er is ook veel verschil tussen een jeugdboek in een vreemde taal en een boek voor volwassenen maar ik lees het graag. Ik leer nieuwe woorden en uitdrukkingen kennen en ook de manier van het vormen van hun zinnen. Voor mij is dat een hobby. Uiteraard begon het in de lagere school als een verplichting, later in de middelbare school koos ik voor de richting moderne talen. Ik heb het steeds graag gedaan. Alleen Duits heeft me nooit geïnteresseerd. Op tv zie je ook weinig films of series in het Duits; Frans en vooral Engels komen meest voor. Ik heb ondertussen gekozen voor de opleiding in het kleuteronderwijs maar als ik die keuze niet gemaakt zou hebben, had ik me zeker ingeschreven voor avondcursussen Frans en/of Engels om mezelf nog meer meester te maken over het gebruik ervan.
Over de Nederlandse taal dan:
Voor zover ik me kan herinneren heb ik nooit moeite gehad in de taallessen in de lagere school of in de middelbare school. Wel vind ik het jammer dat ik al van school af was als de laatste spellingsregels ingevoerd werden in 2005. Die zijn er niet meer 'ingestampt', ik was niet meer verplicht om me erin te verdiepen. En nu, bij de spellingstesten die ik moet afleggen, begin ik aan veel dingen te twijfelen. Ik las dat er veel anderen zijn die met hetzelfde probleem worstelen. Ik ondervind dat ik het best scoor als ik op mijn gevoel afga. Dat gevoel is al vele jaren opgebouwd door alle taallessen die ik in mijn leven al kreeg dus ik heb toch al een degelijke basis. De aanpassingen die later nog gemaakt zijn, maken het verwarrend. Maar met de basis die ik heb maak ik minder fouten dan als ik bij elk woord stil sta, begin te twijfelen en dan toch de verkeerde keuze maak. Ik heb nooit 100% maar ik voel me goed in mijn eigen taal en dat is voor mij het belangrijkste.
Dus laat die tests maar komen!
Als laatste: ik HAAT boeken, teksten, ... met taalfouten. Als ik zelf een tekst moet opstellen, lees ik die niet altijd na want dan begin ik die te veranderen en veranderen tot het nergens meer op lijkt. Nadeel is dat ik eigen taal- of typfouten dan niet meer opmerk. Maak me attent op mijn eigen fouten aub!
